Τα συγχωροχάρτια της Ορθοδοξίας

Η “εκκλησιαστική Ιστορία” μας πληροφορεί ότι, τα πρώτα ίχνη των επιστολών-συγχωροχαρτιών, έκαναν την εμφάνιση τους το έτος 1294, πιθανώς στις ημέρες του πάπα Βονιφατίου του Η’. Στην αρχή ήταν ως εξομολογητική επιστολή που μπορούσε κάποιος να λάβει συγχώρεση από τον Θεό.
Αυτό όμως πήρε άλλη μορφή την ιγ΄εκατονταετηρίδα, και ο ιερέας δεν παρακαλεί πλέον τον Θεό για συγχώρεση αμαρτιών, αλλά αυτός ο ιερέας τον συγχωρεί, λέγοντας του, “ego te absolvo” , δηλαδή, “εγώ σε συγχωρώ”.

Πώς μπορούσε αυτό το θησαυροφυλάκιο να το αφήσει ανεκμετάλλευτο η Ορθόδοξη εκκλησία; Έτσι, το έτος 1727, η ορθόδοξη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης συγκατέλεξε τα συγχωροχάρτια στους “Ιερούς όρους και τα δόγματα της Ανατολικής του Χριστού εκκλησίας” ορίζοντας ότι: “Την εξουσίαν υπέρ της αφέσεως των αμαρτιών εγγράφως διδομένην τοις ευσεβέσιν, η μέν Ανατολική του Χριστού Εκκλησία ονομάζει συγχωροχάρτια, Λατίνοι δέ ταύτα καλούσιν ιντουλκέντζας”.
Και επειδή “το Πατριαρχικόν γαρ τούτο προνόμιον ιδιαίτατον, και κατ΄ ουδέν εις άλλον διαβαίνειν δύναται”, με επίσημη πράξη ο Πατριάρχης συνιστά τους “επισκόπους” και “πνευματικούς”, να περιορίζονται μόνο στις εξομολογήσεις και στις αφέσεις αμαρτιών, διότι γραφτά συγχωροχάρτια μόνο τα πατριαρχεία μπορούν να δίνουν.

Με το σατανικό αυτό εφεύρημα του ιερατείου, ο δυστυχής λαός σχημάτιζε την αντίληψη ότι, αγοράζοντας με χρήματα κάποιο συγχωροχάρτι, απαλλασσόταν όχι μόνο από την τιμωρία, αλλά ακόμα και από αυτήν την ενοχή της αμαρτίας. Αυτή την αντίληψη καλλιεργούσαν επί αιώνες οι εκκλησίες Παπική και Ορθόδοξη. Το ότι ξέφυγαν τελείως από την Βιβλική αρχή, δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Αυτοί είναι που θεωρούν “κοινό το Αίμα του Χριστού” και δεν το θεωρούν ως το μόνο μέσον καθαρισμού των αμαρτημάτων μας, ενώ μας το λέει ο Λόγος του Θεού δια στόματος Ιωάννου και όχι μόνο, ότι, ”… το αίμα του Ιησού Χριστού… καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας” (Α΄ Ιωάννου: α΄7).

Έπονται συγχωροχάρτια διαφόρων εκδόσεων και Πατριαρχών